Ciekawostka: Horchata de chufa. Dzisiaj poznamy jeden z najpopularniejszych napojów południowej Hiszpanii, a jest to: horchata de chufa. Ci, którzy swoje wakacje/ urlopy/ wypady biznesowe spędzili w na przykład w Walencji zapewne napój ten kojarzą. W tym wpisie poznamy go troszkę bliżej 🙂
j
h
Jak zawsze Amerykanie 😀 Frappuccino de horchata, ale bez „chufa” czyli migdałów ziemnych (cibor jadalny, orzech tygrysi). Oryginalnie napój „horchata” robi się właśnie z tych orzeszków w rejonie Walencji, i nie kto inny jak mieszkańcy tej autonomii najbardziej się oburzyli na to zbezczeszczenie ich „horchaty” 😀
s
w
CIEKAWOSTKA: HORCHATA DE CHUFA
s
w
Horchata jest to napój z orzechów tygrysich/ migdałów ziemnych (w języku walenckim orxata de xufa). Dodatkowo dodaje się do niego przeogromne ilości cukru, cynamonu i skórkę z cytryny. Orzechy tygrysie to małe bulwy, które wyrastają z korzeni cibora jadalnego (Cyperus esculentus) i w kształcie podobne są do orzecha laskowego. W Walencji równie często jak „horchata” konsumuje się surowe orzechy tygrysie, które to można kupić luzem w tamtejszych sklepach. Poza Walencją są bardzo trudne do dostania w formie surowej.
Smak tego napoju jest dosyć specyficzny. Smakuje podobnie do napojów wegańskich z na przykład: migdałów, orzechów laskowych, soi, czy ryżu, itd. Ale jako że do „horchaty” dodaje się tak dużą ilość cukru plus dodatki smakowe to bez bardzo dobrego zmrożenia (przynajmniej dla mnie) jest nie do przełknięcia.
j
k
Do przygotowania „horchaty” potrzeba:
500 gr orzeszków tygrysich
300 gr cukru
skórka z cytryny
cynamon do smaku
woda
Noc przed przygotowaniem moczymy orzeszki w zimnej wodzie. Na następny dzień odsączamy, dodajemy do kielicha robota kuchennego, plus cukier, skórka i cynamon. Miksujemy, dodajemy wodę, znowu miksujemy, przelewamy miksturę przez sitko z małymi oczkami. Tyle, „horchata” gotowa – teraz tylko schłodzić i delektować się!
d
w
HORCHATA DE CHUFA – POCHODZENIE
G
H
Pochodzenie „horchaty” najprawdopodobniej wywodzi się ze starożytnego Egiptu, bo właśnie tam zostały znalezione pierwsze naczynia z resztkami orzechów tygrysich w wyposażeniu grobowym faraonów. Podobnie starożytni Persowie i Arabowie wspominają o korzyściach trawiennych i dezynfekujących orzechów tygrysich. Używali oni „horchatę” w tamtym okresie jako napój leczniczy, ponieważ uważano go za energetyzujący i moczopędny. W Hiszpanii „horchata” pochodzi z rejonu Alboraya i jest typowym napojem autonomii Walencja. Do „horchaty” bardzo często dodaje się „fartó„. „Fartó” jest to typ biszkopciku pieczonego w Walencji, który to macza się właśnie w „horchacie„.
h
j
Napój „horchata” z „fartó” 🙂
j
k
Dlaczego „horchata” tak się nazywa?
Słowo „horchata” pochodzi od łacińskiego hordeata, co oznacza wodę jęczmienną. Hordeatę robiono z hordeum (z łaciny słowo oznaczające jęczmień). Napój ten miał podobny kolor i konsystencję do „horchaty”.
k
Kto spopularyzował „horchatę de chufa” w Hiszpanii?
Przez dosyć długi czas na półwyspie iberyjskim jedynie ludność arabska spożywała „horchatę”. A prawdziwa popularność przypadła na czas podboju Hiszpanii muzułmańskiej przez króla Jakuba I Aragońskiego. Historia mówi, że skromny arabski wieśniak zaoferował Jakubowi napój leczniczy, produkt z orzecha tygrysiego… A ten później ich wyrznął w pień 🙂 Historia uczy, żeby nie pomagać najeźdźcom!
l
Jakie są zalety medyczne „horchaty”?
Horchata jest polecana osobom cierpiącym na problemy z trawieniem, biegunki i gazy jelitowe, ponieważ zawiera enzymy trawienne. Z drugiej strony obniża ryzyko zachorowania na choroby układu krążenia, ponieważ redukuje poziom cholesterolu i trójglicerydów we krwi.
o
Jak nazywa się miasto-stolica „Horchaty”?
Wspomnieliśmy już wcześniej o Alboraya. Otoczone ogromnymi plantacjami cibory jadalnej jest powszechnie znane w całej Hiszpanii jako miasto, w którym narodziła się horchata, najsłynniejszy napój w Walencji.
k
d
s
A skąd się wzięła cibora jadalna w Walencji?
Cibora jadalna wylądowała w gminie Alboraya, która należy do regionu L’Horta Nord w Walencji, dwanaście wieków temu, kiedy Arabowie przenieśli jej uprawę z odległego regionu Chuf (Sudan) na Lewant hiszpański*. A dlaczego akurat tutaj? Bo klimat w tych rejonach był idealny do plantacji cibory.
l
Lewant hiszpański – umowna nazwa wschodniej części hiszpańskiego wybrzeża śródziemnomorskiego. Do Lewantu zalicza się zwykle nadmorskie prowincje Katalonii (Tarragonę, Barcelonę i Gironę) wspólnoty autonomiczne Walencji i Murcji oraz andaluzyjską prowincję Almería i wschodnie rejony Aragonii i Kastylii La Manchy.
Lewant to termin, którego używa się w nawiązaniu do pewnych cech wspólnych tego terenu, takich jak społeczność czy klimat.
Cytat z Wikipedii
a
q
6 ciekawostek o „horchacie de chufa”
k
1. Legendarne imię
Istnieje legenda, która mówi, że pewna służąca dała królowi Jakubowi I Aragońskiemu posmakować białego i słodkiego napoju po ciężkiej i trudnej bitwie. Monarcha, zaskoczony i zachwycony tym pysznym i szczególnym smakiem, zapytał, co to jest, a kiedy dziewczyna odpowiedziała mu, że to mleko z orzechów tygrysich, monarcha wykrzyknął: Això no és llet, això és or, xata!
To znaczy: „To nie jest mleko, to jest złoto, chata!”. Eksperci jednak wskazują, że ta legenda nie ma żadnych podstaw naukowych 🙂
o
2. Różnica miedzy „una liquida”, a „mig mig”
Dla mieszkańców Walencji „una liquida” to horchata. Nazywają ten napój tak, ponieważ jest w stanie płynnym, a nie sorbetowym. A połączenie jednej części horchaty i drugiej części z sorbetem kawowym nazywają „mig i mig”.
f
3. Ilość cukru w „horchacie” zwala z nóg
Jedna szklanka horchaty (około 250 mililitrów) zawiera od 25 do 37 gramów cukru. A przypomnijmy, że jedna puszka 330 ml coca-coli ma około 35 gr cukru…
g
4. Istnieje Dzień Horchaty
To popularne święto narodziło się z inicjatywy DOP (chronionej nazwy pochodzenia) „Chufa de Valencia” oraz Walenckiego Stowarzyszenia D’orxateres i Producentów Rzemieślniczych. Jest obchodzone corocznie, dnia 6 lipca w Alboraya, aby zachować tradycję i kulturę rzemieślniczego i naturalnego produktu: wysokiej jakości horchaty.
f
5. Gdzie na świecie uprawia się cibory jadalne?
Największa produkcja skoncentrowana jest w trójzębie Nigeria, Burkina Faso i Mali, gdzie wytwarza się około 10 000 ton rocznie. Inne obszary, na większą lub mniejszą skalę, gdzie również uprawia się cibory jadalne to: Stany Zjednoczone, RPA, Rosja, Paragwaj, Kanada, Hiszpania oraz Chiny.
d
6. Horchata to nie tylko napój
Smak „horchaty” przedostał się do lodów, sorbetów i wszelkiego rodzaju deserów. Należy wspomnieć, że poza południem Hiszpanii w bardzo niewielu miejscach można spotkać „horchatę”. Jej smak jest dosyć specyficzny, smakuje orzechowo-mlecznie i bardzo bardzo słodko.
g
h
Zmrożona „horchata” z lodem i biszkopcikami „fartó”.